Tandwielen zijn er in vele soorten en maten. Heel klein, zoals in een uurwerk, heel groot zoals bij sommige industriële overbrengingen en allerlei vormen daar tussen. Omdat de beweging van tanden van in elkaar grijpende tandwielen ten opzichte van elkaar altijd een combinatie is van zowel glijden als rollen via een lijncontact, treden er grote krachten op die het gebruikte smeermiddel zowel afschuiven als op druk belasten. Het is dan ook niet mogelijk om onder alle omstandigheden een voldoende smeerfilm op te bouwen, er zal vaak sprake zijn van gemengde smering. Alleen in de gunstigste omstandigheden kan een min of meer permanente vorm van elasto-hydrodynamische vollefilm smering worden verwacht. Tandwielolie is dan ook meestal rijkelijk voorzien van anti-slijtage toevoegingen. 

In zijn algemeenheid geldt: hoe hoger de omtrekssnelheid, hoe lager de viscositeit kan worden gekozen, hoe hoger de belasting hoe visceuzer het smeermiddel. Bij langzaam draaiende open tandwielen worden dan ook of zeer dikke vloeibare smeermiddelen of goed hechtende pasta-achtige stoffen gebruikt.
Wanneer het smeermiddel (door additivering) goede anti-slijtage eigenschappen heeft, kan een iets lagere viscositeit worden gekozen. De meest gebruikte viscositeiten voor industriële overbrengingen zijn producten tussen ISO VG 100 - 460, voor open tandwielen tot nog aanzienlijk "dikker". Voor overbrengingen bij transporttoepassingen zijn viscositeiten tussen SAE 75W tot SAE 140 het meest voorkomend. Bij fijnmechanische producten en modelbouw worden wel ISO VG 10 - 22 toegepast. 

De te verwachten slijtagevorm hangt samen met de koppel/omtrekssnelheid-combinatie. In de afbeelding zijn de diverse vormen in beeld gebracht. Bij een relatief laag koppel is een nagenoeg slijtagevrij bedrijf mogelijk bij alle omtrekssnelheden - de belasting is laag. Bij lage omtrekssnelheid < 0,5 m/s) leidt een verhoging van het koppel tot boven een bepaalde waarde tot sterk toenemende slijtage.
Tussen een omtrekssnelheid van ca 0,5 tot 10 m/s leidt het verhogen van het koppel tot "pitting" - in essentie een vermoeiingsverschijnsel. Boven 10 m/s zal bij een te hoog koppel "vreten" optreden, plotselinge snelle slijtage omdat er geen smeerfilm meer kan worden gehandhaafd vanwege de toenemende snelheid.Door de diverse rode lijnen worden de grenzen bij benadering aangegeven.
De overbrenging kan ook kapot gaan door grove overbelasting. Dat leidt dan meestal tot het afbreken van tanden. Bij welke combinaties dat kan optreden wordt aangegeven door de blauwe lijn. Normaal komt bij een correct ontwerp een dergelijke vorm van slijtage niet voor. Tenslotte is er nog een in rood aangegeven gebied aangeduid met "micropitting". Dat is een typerende vorm van slijtage bij hoogbelaste industriële overbrengingen. Deze vorm van slijtage komt bij automobieloverbrengingen niet voor omdat die in een heel ander belastingsgebied draaien: combinaties in het normale slijtage- en bij falen van de smeerfilm in het vreetgebied zijn daar het meest frequent. Standaard industriële overbrengingen draaien normaal in het probleemloze belastingsgebied. De introductie van zwaarder belaste overbrengingen voor toepassing in bijvoorbeeld windturbines voor electriciteitsopwekking heeft problemen met "micropitting" geintroduceerd. 

De ontstaanswijze van industriële overbrengingen is aanmerkelijk anders dan bij automobieltoepassingen. De terugkoppeling van tienduizenden gebruikers ontbreekt en ook tests voorafgaaande aan de serieproductie zullen beperkter van omvang zijn. Dat, samen met een hogere levensduurwens, leidt tot een aanzienlijk conservatiever dimensionering van onderdelen.
Het gevolg is dat zowel bij materiaalbelasting als smeermiddelvereisten minder de grenzen worden opgezocht. Daardoor kan in veel gevallen met eenvoudiger smerrmiddelen worden volstaan - en het gebruik van dergelijke specifiek op de industriebehoeften afgestemde smeermiddelen wordt ten zeerste aangeraden. Zo worden bijvoorbeeld andere anti-oxidanten en andere anti-slijtage additieven toegepast, afgestemd op het te verwachten belastings- en temperatuurspectrum. Chemisch actieve "EP"-additieven zoals in voertuigtoepassingen worden toegepast, worden waar mogelijk vermeden, vanwege de met het gebruik daarvan samenhangende hogere materiaalverlies. 

Smeervoorschriften voor dergelijke producten geven de gebruiker meestal een zekere keuzemogelijkheid: de viscositeit kan gekozen worden in functie van omgevingscondities (temperatuur), opstelling (horizontaal/vertikaal) en belastingswijze (schokken, trillingen). De viscositeit wordt aangegeven in ISO VG termen. Het prestatieniveau kan worden aangegeven met behulp van DIN of AGMA klassen. Meestal worden ook een aantal producten van diverse leveranciers genoemd. Wordt slechts één product genoemd, dan kan dat meestal probleemloos worden vervangen door een vergelijkbaar product van een andere leverancier. In een aantal gevallen wordt ook een verversingstermijn opgegeven.
Soms wordt dit type overbrenging geleverd met een levensduurvulling. In dat geval wordt meestal een smeermiddel op polyalkeenlycolbasis gebruikt. 

De overbrenging is speciaal ontworpen voor een specifieke toepassing. Gebruikservaring bestaat er dus niet of slechts in beperkte mate. De fabrikant geeft aanbevelingen voor het te gebruiken smeermiddel. De kwaliteit van die aanbeveling kan varieren - afhankelijk van de tribologische kennis van de constructeur. Overleg tussen gebruiker, constructeur en smeermiddelleverancier is op zijn plaats om tot een zo goed mogelijke keuze te komen.
Overleg vindt daarbij het best plaats in de ontwerpfase, omdat dan nog eventuele veranderingen in het ontwerp kunnen worden aangebracht. Wanneer eenmaal het productieproces is gestart zal de bereidheid tot veranderingen meestal niet meer aanwezig zijn.
Bij maatwerk is extra aandacht voor de keuze van het te gebruiken smeermiddel op zijn plaats. De keuze van de constructeur is niet altijd gebaseerd op tribologische kennis en ervaring. Subtiel overleg tussen constructeur, aanstaande gebruiker en smeermiddelleverancier kan verkeerde aanbevelingen en de kostbare gevolgen daarvan voorkomen. 

Producten op basis van minerale olie, onconventionele minerale olie of poly-alfa-olefinen zijn onderling mengbaar, Polyalkeenglycolen zijn niet mengbaar met andere producten. Ze stellen bovendien extra eisen aan te gebruiken verven, coatings en afdichtingsmaterialen. Voedselveilige en biologisch afbreekbare producten zijn uiteraard door hun specifieke samenstelling niet bedoeld om vermengd te worden met andere producten, bij overschakeling naar één van deze producten dient eerst een spoelprocedure te worden uitgevoerd. Ook bij overschakeling naar een (andere) polyglycol is spoelen aan te raden. 

Wormoverbrengingen worden veel toegepast omdat een grote overbrengingsverhouding in een enkele stap kan worden gerealiseerd. Bij wormoverbrengingen treedt een hoge mate van glijden op. Dit leidt tot veel warmteontwikkeling. Om die reden zijn wormwieloverbrengingen vaak van koelribben voorzien of van een koelsysteem. De warmteproductie kan sterk worden gereduceerd door het inzetten van smeermiddelen op polyalkeenglycol basis. PAG's worden dan ook steeds meer ingezet in wormoverbrengingen. De toe te passen viscositeit is afhankelijk van de plaats van de worm en het gebruikte smeersysteem.. Bij een bovenliggende worm en spatsmering wordt een minder visceus product toegepast dan bij een onderliggende worm. Meest gebruikte viscositeiten zijn ISO VG 220 - 460. 

Voor zeer lage omtrekssnelheden worden vaak open tandwielen gebruikt. Open tandwielen kunnen zeer grote afmetingen hebben, bijvoorbeeld bij kalanderaandrijvingen en draaikransen van hijswerktuigen. Als smeermiddel worden pasta-achtige substanties ingezet die goed hechten zodat in het grenssmeringsgebied nog enige wrijvingsreductie kan plaats vinden. Aanbrengen kan handmatig, via een sproeisysteem of spuitbus plaats vinden. Producten die worden aangebracht door sproeien of spuiten bevatten meestal een vluchtig oplosmiddel dat moet uitdampen voordat het smeermiddel effectief kan worden. 

Compressorolie 

Het juiste type smeermiddel voor een compressor hangt af van een aantal factoren:

• constructie van de compressor
• eindcompressiedruk
• type gas dat wordt gecomprimeerd
• toepassing:
• niet-circulerend te comprimeren gas (persluchtsystemen, voeding voor chemische processen)
• circulerend medium (koudemiddel in compressiekoelmachines)

In veel gevallen komt het smeermiddel in contact met het te comprimeren gas of het koudemiddel. Omdat het te comprimeren gas of het koudemiddel van alles kan zijn, worden er aan het smeermiddel zeer verschillende eisen gesteld aan zowel oplosbaarheid van het gas of koudemiddel in het smeermiddel als aan de mengbaarheid van het smeermiddel met het koudemiddel. Een foutieve keuze kan tot grote schade leiden - en tot ongelukken als gevolg van brand of explosie. Een zelfde type compressor kan worden ingezet voor het comprimeren van verschillende media. Het meest geschikte smeermiddel zal dus variëren. Een compressor die lucht comprimeert heeft een ander smeermiddel nodig dan wanneer pure zuurstof wordt gecomprimeerd. Wanneer aardgas wordt gecomprimeerd kan geen smeermiddel op basis van minerale olie als smeermiddel worden toegepast etc.
Naast de technische vereisten bij de keuze voor een bepaald smeermiddel kunnen er ook bepaalde randvoorwaarden zijn die het gebruik van een bepaald type smeermiddel toestaan en andere niet. Zo zal men bijvoorbeeld in de voedingmiddelenindustrie en bijvoorbeeld bedrijven die verpakkingsfolie op basis van etheen maken voor gebruik in de voedingsmiddleenindustrie voedselveilige smeermiddelen toepassen, wanneer het smeermiddel in contact komt met het te comprimeren gas..

In alle gevallen waarin het te comprimeren gas in aanraking komt met het smeermiddel worden er aan het smeermiddel aanvullende eisen gesteld die rechtstreeks voortvloeien uit dat contact. De eisen hebben zowel betrekking op de oplosbaarheid van het gas in het smeermiddel (bij voorkeur zo gering mogelijk) als op veiligheidsaspecten (bijvoorbeeld bij het comprimeren van zuurstof of lucht met een hoger dan normaal zuurstofgehalte).
Wanneer de compressor is opgenomen in een compressiekoelmachine en er dus een circulerend koudemiddel wordt gecomprimeerd, dient het smeermiddel zowel mengbaar te zijn met het koudemiddel, een voldoende laag vlokpunt te hebben en geen afzettingen te geven die de warmteoverdracht in condenser en verdamper belemmeren. 

Zuigercompressoren zijn er in twee uitvoeringen: met een trunkzuiger of met een zuiger voorzien van een kruishoofd om zijdelingse krachten op te nemen. Bij kruishoofduitvoeringen kan de compressor zowel enkelwerkend als dubbelwekend zijn uitgevoerd. Trunkzuigercompressoren worden veel gesmeerd door spatsmering. Bij kruishoofduitvoeringen is er meestal sprake van spatsmering voor het drijfwerk, voor de cylinder is er of een apart smeermiddel injectiesysteem of de cilinder is ongesmeerd. Dat is mogelijk door voor de zuigerveren een materiaal te kiezen bestaande uit een koolstof/PTFE-matrix. Daarmee is een acceptabele levensduur te bereiken, terwijl er geen kans bestaat dat het procesgas wordt verontreinigd door smeermiddel.
Met zuigercompressoren zijn zeer hoge drukken bereikbaar. Uit rendementsoverwegingen worden meestal tweetraps of drietraps compressoren gebruikt met koeling van het gas na iedere trap. De compressie-eindtemperatuur is meestal aan maxima gebonden, om de kans op brand te beperken. 

Bij draaizuigermotoren draaien lobben met op elkaar afgestemde vorm met geringe speling langs elkaar. De lobben worden extern aangedreven door een synchronisatiemechanisme, meestal in de vorm van tandwielen. Het bekendste voorbeeld van een dergelijke compressor is de zogenaamde "Rootsblower" die (vroeger) veel werd toegepast op tweetakt dieselmotoren. Sommige autofabrikanten passen een dergelijk type compressor toe op benzinemotoren (Mercedes). 

Bij axiaal werkende waaiercompressoren behoeven slechts de lagers en afdichtingen te worden gesmeerd, het werkingsprincipe is vergelijkbaar met een scheepsschroef. Er is geen contact met het te comprimeren gas. Een belangrijke toepassing van axiaalcompressoren is de compressor op vliegtuigen die dient voor de luchttoevoer van de voor de voortstuwing gebruikte gasturbines. De te bereiken compressie is beperkt, het doorstroomvolume zeer hoog 

Compressoren lopen sterk uiteen voor wat betreft de te bereiken drukverhoging en het daarbij behorende doorstroomvolume. Afhankelijk van de behoefte zal men kiezen voor een type dat een hoge mate van drukverhoging kan bewerkstelligen dan wel een grote opbrengst geeft. Met zuigercompressoren (met name de meertrapsuitvoeringen) kunnen zeer hoge drukken worden bereikt. Meertraps axiaalcompressoren zijn zeer geschikt voor zeer hoge volumes bij een bescheidener drukverhoging. 

Bij gascompressoren worden dezelfde compressortypen ingezet als voor het comprimeren van lucht. Waar mogelijk worden axiaal- of radiaalcompressoren ingezet, omdat daarbij geen contact kan optreden tussen gas en smeermiddel. Daardoor worden veel problemen voorkomen. Bij gebruik van compressoren van het waaiertype kan met relatief eenvoudige smeermiddelen worden volstaan, identiek aan de producten ingezet bij luchtcompressoren. In toepassingen waar hoge drukken vereist zijn en/of relatief kleine doorstroomvolumes, zal naar andere typen compressoren moeten worden uitgeweken. Zuigercompressoren en schroefcompressoren worden dan het meest toegepast. Beide zijn er in gesmeerde en in "olievrije" uitvoering. Bij zuigercompressoren in kruishoofduitvoering kan eventueel voor het drijfwerk een ander (eenvoudiger samengesteld) smeermiddel worden gebruikt dan voor de cylindersmering. 

In hoeverre een smeermiddel oplosbaar is in het te comprimeren gas hangt af van de samenstelling van het smeermiddel en van het het gas. Bij het toenemen van druk en/of temperatuur neemt de oplosbaarheid van het gas in het smeermiddel toe. Door het oplossen van het gas in het smeermiddel daalt de viscositeit sterk. Die viscositeitsdaling neemt toe bij het stijgen van de temperatuur en van de druk en kan meer dan 90% bedragen!.
In de praktijk lost men dit probleem wel op op door een smeermiddel met zeer hoge viscositeit in te zetten, dat dan door het opnemen van gas de juiste "werkviscositeit" zou moeten verkrijgen. Beter is het om een type smeermiddel te kiezen dat weinig of geen gas opneemt, waardoor het viscositeitsdalend effect niet of minder optreedt. Om deze reden worden voor de meeste toepassingen smeermiddelen op polyalkeenglycol basis ingezet. In veel gevallen is het toepassen van producten op basis van API groep I zeer onbevredigend, API groep III en groep IV producten maken bij niet al te hoge drukken wel een bevredigend bedrijf mogelijk. 

Bij eenvoudige installaties als huishoudkoelkasten en diepvrieskisten worden hermetisch gesloten compressoren gebruikt waarbij het smeermiddel niet in contact komt met het gas.
Bij grotere installaties voor industrieel gebruik (koelcellen, airco-installaties in kantoren, kunstijsbanen, chemische installaties etc) worden compressoren toegepast waar het smeermiddel eventueel wel in contact kan komen met het gas. In dat geval zal het smeermiddel op moeten kunnen lossen in het koelmiddel en niet mogen uitvlokken bij de lage temperaturen zoals die in de verdamper kunnen optreden. Ook zal het gas zo weinig mogelijk moeten oplossen in het smeermiddel. 

Er zijn heel veel gassen geschikt als koudemiddel. Ze worden aangegeven met R-xxx waarbij R staat voor "refrigerant" en xxx een getalcombinatie is die de samenstelling aangeeft. Een aantal bekende koudemiddelen zijn in de onderstaande tabel weergegeven. Koudemiddelen worden onderscheiden in CFK-, HCFK- en HFK- typen en natuurlijke koudemiddelen.De aanduiding CFK geeft aan dat het product bestaat uit chloor,fluor en koolstof. HCFK's bestaan uit waterstof, chloor, fluor en koolstof, HFK's uit waterstof, fluor en koolstof.

CFK typen mogen inmiddels niet meer worden gebruikt. HCFK typen wel, maar ook het gebruik daarvan zal binnen afzienbare tijd niet meer zijn toegestaan. Het gebruik van HFK's zal op termijn aan beperkingen worden onderworpen. Zo zal bijvoorbeeld het toepassen van R-134a binnen enkele jaren voor gebruik in nieuwe autoairco's zijn verboden.
De belangrijkste criteria voor een verbod zijn de zogenaamde ODP en HGWP waarden, waarbij ODP staat voor de mate waarin het chloor in een product bij vrijkomen in de atmosfeer als katalysator kan bijdragen tot de afbraak van de ozonlaag en HGWP aangeeft hoeveel de halogeen/koolstof combinatie kan bijdragen aan het broeikaseffect. Beide waarden zijn relatief, de waarde voor het ODP en HGWP van R-11 zijn per definitie op 1 vastgesteld. Het uiteindelijke doel is die bijdragen zo veel mogelijk terug te brengen. De natuurlijke koudemiddelen hebben voor ODP de waarde 0 (ze bevatten geen chloor). De HGWP waarde is verwaarloosbaar. Natuurlijke koudemiddelen zijn echter om allerlei andere redenen niet altijd toepasbaar (brandgevaar, zeer hoge compressiebehoefte). R-717 wordt op betrekkelijk grote schaal gebruikt in industriekoelsystemen.
Het gebruik van koudemiddelen is aan vele vormen van regelgeving onderworpen, zowel ten aanzien van veiligheid op de arbeidsplaats als ten aanzien van milieuaspecten. Zo mogen koelinstallaties alleen worden onderhouden door daartoe specifiek opgeleid personeel.

HCFK's en HFK's zijn niet mengbaar met traditionele minerale olie. Een aantal zijn wel mengbaar met onconventionele producten en PAO's. Ze zijn alle mengbaar met polyolesters en een aantal met polyalkeenglycolen. De meeste koelinstallaties op basis van HCFK's en HFK's worden gesmeerd met polyolesters. Een uitzondering daarop vormen autoairco's waar meestal polyalkeenglycolen worden gebruikt. Polyalkeenglycolen hebben een langere standtijd, wat bij niet verversbare systemen van belang is.
Wanneer bij industriële systemen een langere standtijd gewenst is, worden eveneens wel polyalkeenglycolen ingezet. In koelsystemen waarin ammoniak (NH₃ / R-717) als koudemiddel wordt toegepast, kunnen compressoren worden gesmeerd met zowel poly-alfa-olefinen, polyalkeenglycolen en polyolesters. Voor CO₂ installaties komen alleen PAO's in aanmerking. In de tabel zijn de aanbevelingen samengevat. De tabel geeft slechts een globale indicatie van de mogelijkheden. De tabel is niet bedoeld als aanbeveling voor een in te zetten producttype. In iedere concrete toepassing dient de keuze te worden gemaakt in nauw overleg met compressorfabrikant en smeermiddelleverancier.

Door de hoge temperatuur waaraan het smeermiddel wordt blootgesteld, zal oxidatie en thermische afbraak kunnen plaatsvinden. Dat gebeurt ook in een verbrandingsmotor, maar in dit geval is de situatie ernstiger omdat alle beschikbare zuurstof in principe beschikbaar is voor oxidatie van het smeermiddel. Bij zuigercompressoren kan dit leiden tot lakachtige afzettingen op in- en uitlaatkleppen en tot koolafzetting verder op in het leidingsysteem tussen compressoruitlaat en koeler.
De afzettingen op de kleppen kunnen de doorstroming belemmeren en daardoor bijdragen aan een verdere verhoging van de temperatuur. Koolafzettingen in het leidingstelsel zijn bijzonder gevaarlijk. Deze afzettingen zijn poreus en kunnen daardoor olienevel opnemen. Door de aanwezige hete lucht zal oxidatie optreden. Oxidatie van koolwatersoffen verloopet exotherm: er komt bij de reactie warmte vrij en daardoor gaat het proces steeds sneller. Ook treden er kettingreacties op die het proces versterken en helpen in stand houden. Dat gaat zolang door tot de temperatuur boven de zelfontbrandingstemperatuur komt - waarna brand ontstaat. 

Een schottencompressor lijkt sterk op een schottenpomp. Het smeermiddel dient slijtage aan de schotten te beperken. Schottenpompen stellen hoge eisen aan de anti-slijtagewerking omdat niet altijd sprake zal zijn van vollefilm smering. Daarnaast zijn er dezelde problemen met hoge temperaturen. Een bijkomende omstandigheid is dat er tussen de diverse onderdelen een hoge snelheidsgradient kan optreden, zodat het smeermiddel goed bestand moet zijn tegen afschuiving. 

De smeermiddelkeuze richt zich naar het type compressor en de eindcompressietemperatuur. In de tabel zijn de voor de meest veeleisende typen luchtcompressoren de eisen samengevat. Bij de waaiertypen liggen de eisen aanzienlijk lager, omdat daar de kans op oxidatie niet aanwezig is. 

* bij zeer hoge drukken worden ook meer visceuze producten ingezet: ISO VG 150 - 460

Op basis van bovenstaande vereisten worden in de praktijk verschillende producten ingezet, afhankelijk van temperatuurbelasting en gewenste standtijd: 

* alleen bij eenvoudige toepassingen in bijvoorbeeld garages en werkplaatsen en bij bedrijfswagens waar de compressor voor het remsysteem is aangesloten op het motorsmeersysteem, het demulgerend vermogen is bij een dergelijk product afwezig.

** alleen bij toepassingen met relatief lage oxidatiebelasting waar geen hoge eisen aan de standtijd worden gesteld.

Gezien de uiteenlopende mogelijkheden en voorschriften van de diverse fabrikanten is het zaak de onderhoudsinstructies zorgvuldig te lezen om in een concreet geval het meest geschikte product te kunnen kiezen. Ook het productaanbod van diverse smeermiddelleveranciers loopt uiteen, zodat overleg over de uiteindelijke keuze op zijn plaats is. Bij speciale toepassingen zoals in de voedingsmiddelenindustrie, als duiklucht of bij medische toepassingen kunnen er aanvullende beperkingen zijn ten aanzien van de toe te passen producten. Toepassing van producten op basis van API groep I minerale olie zijn dan niet toegestaan.

In beide gevallen wordt lucht aangezogen via een filter. Bij een verbrandingsmotor dient het filter er toe om te voorkomen dat stof en zand uit de atmosfeer de motor binnen komen en verhoogde slijtage van het cylinder-/zuigercomplex veroorzaken. Slijtagemateriaal dat toch het luchtfilter passeert kan, na eventueel zijn verwoestende invloed te hebben uitgeoefend, via de uitlaat weer naar de atmosfeer verdwijnen. Bij een compressor heeft het filter ook die taak, maar het vormt ook de eerste stap in de luchtbereiding. Door comprimeren en door het opnemen van slijtagemateriaal uit de compressor zal de concentratie van "vuil" in de gecomprimeerde lucht sterk toenemen. Als er geen speciale maatregelen worden genomen, zal bij een compressor de gecomprimeerde lucht dus "vuiler" zijn dan de aanzuiglucht. Om dat te voorkomen wordt de lucht na compressie meestal additioneel gefilterd om schade aan nageschakelde apparatuur te voorkomen. Met name voor duiklucht, medische toepassingen en in "supercleane" arbeidsruimtes kunnen die eisen zeer ver gaan, zo ver dat gebruik van niet-olievrije compressoren niet is toegestaan. 

BIj een dieselmotor worden kleppen geopend door een nokkensysteem dat de kleppen tegen een sterke veerdruk in opent. Bij een compressor worden de kleppen geopend tegen een betrekkelijk geringe veerdruk als gevolg van drukverschillen. Daardoor kunnen relatief kleine hoeveelheden lakafzettingen al tot problemen leiden. Bij een dieselmotor worden de kleppen door de sterke veerdruk "dichtgeramd" en zal het niet snel voorkomen dat afzettingen effectieve afsluiting belemmeren. Eventuele aanslag is ook geen kleverige lak, maar (harde) kool. Dat kan zeer goed bestreden worden met detergerende en dispergerende additieven. Dergelijke additieven zijn bij een zuigercompressor maar zeer beperkt actief: de temperatuur is te laag. En bovendien helpen dergelijke additieven het demulgerend (waterafscheidend) vermogen om zeep, zodat ze in een compressorsmeermiddel uiterst ongewenst zijn. 

Bij de verbranding van koolwaterstoffen komt een grote hoeveelheid water(damp) vrij. Dat is geen probleem, want het verdwijnt probleemloos via de uitlaat naar de atmosfeer. Bij compressie van lucht ontstaat uiteraard geen water maar de aanzuiglucht zal wel altijd enig water bevatten. Wanneer vervolgens de gecomprimeerde lucht wordt afgekoeld, zal een deel van dat water condenseren in de druktank of in het leidingstelsel daarna. Dat kan tot grote problemen leiden (verstopping, vervuiling, drabvorming, corrosie, dichtvriezen van leidingen). Er zal dus aandacht moeten worden besteed aan het zo goed mogelijk verwijderen van dat water - zo dicht mogelijk na de compressor en ook verder op in het systeem om problemen te voorkomen. Daartoe zijn dus aftappunten voorzien en apparatuur die in staat is vocht uit de lucht te verwijderen.